Κοινές αντιξοότητες στον Μπους

Οι μαλακές δεξιότητες δεν τραβούν αρκετή προσοχή στην υπαίθρια βιομηχανία και όταν γίνονται οι δεξιότητες παρουσιάζονται συχνά εκτός πλαισίου. Πράγματα όπως η εμπιστοσύνη πέφτει και άλλες ασκήσεις ομαδικής οικοδόμησης είναι εξαιρετικές για ορισμένες ρυθμίσεις, αλλά είμαι της γνώμης ότι αν βρίσκεστε σε ένα περιβάλλον όπου ο στόχος είναι η υπαίθρια ζωή, αυτές οι ασκήσεις είναι κάπως επινοημένες και πολύ λιγότερο αποτελεσματικές από τις «Ομάδα οικοδόμησης» που προκύπτει από το να ζεις απλά τη ζωή. Οι κατασκευασμένες ασκήσεις ομαδικής οικοδόμησης αφήνουν σε όλους να αισθάνονται υπέροχα, αλλά παρέχουν την αίσθηση αστραπιαία κατά κάποιο τρόπο. Από την άλλη πλευρά, οποιαδήποτε από τις βασικές δουλειές και εργασίες που εκτελούμε στο μονοπάτι όχι μόνο δημιουργεί συντροφικότητα, αλλά το κάνει με τρόπο που καίει αργά με τρόπο που επηρεάζει πολύ πιο δυνατά την ομάδα.

Το πρώτο παράδειγμα που θα έθεσα είναι το πρόσφατο ταξίδι μας στον ποταμό Bonaventure στο Κεμπέκ. Αυτό δεν είναι εύκολο river σε καμία περίπτωση και απαιτούσε και οι επτά από εμάς να είμαστε στο παιχνίδι μας όλη την ώρα. Η κωπηλασία και το πόλεμα ήταν πολύ διασκεδαστικό, αλλά οι καλύτερες στιγμές συνέβαιναν στην κατασκήνωση, ενώ εργάζονταν σε απλά πράγματα όπως η συλλογή καυσόξυλων ή το μαγείρεμα. Μερικοί από εμάς ξεκινήσαμε το ταξίδι χωρίς να συναντήσουμε κάποιους από τους συναδέλφους μας, αλλά μετά από επτά ημέρες δουλειάς μαζί για να εκπληρώσουμε πολύ βασικές ανθρώπινες ανάγκες (φαγητό, στεγνά μέρη για ύπνο κ.λπ.) είναι δύσκολο να μην δεις τους δεσμούς που δημιουργούνται. Αυτό δεν θα ήταν δυνατό χωρίς την ικανότητα κάθε ατόμου να αλληλεπιδράσει καλά με την ομάδα. Μιλήστε ό,τι θέλετε για τις «δεξιότητες επιβίωσης», αλλά νομίζω ότι η ικανότητα να αφήνετε μικρά πράγματα να γλιστρούν και απλώς να απολαμβάνετε ο ένας την παρέα του άλλου είναι η καρδιά της καλής ζωής στο μονοπάτι.

Δεύτερον, τρέχω ένα μάθημα στο Μουσείο Libby διδασκαλία των νέων δεξιοτήτων σε εξωτερικούς χώρους. Χθες, καθώς πήγαινα πάνω από το κτίριο του καταφυγίου, τρεις μαθητές με εντυπωσίασαν με την ικανότητά τους να λύνουν προβλήματα ως ομάδα. Το θέμα που αντιμετώπισαν ήταν μια απλή πραγματικότητα της νεαρής ηλικίας. Ενώ προσπαθούσαμε να λυγίσουμε τα δενδρύλλια που είχαμε μαζέψει σε σχήμα στεφάνης, έγινε φανερό ότι κανένα από αυτά δεν ήταν αρκετά ψηλό ώστε να φτάσει και στις δύο πλευρές ταυτόχρονα. Δεν χρειάστηκε ούτε ένα λεπτό για να οργανωθούν σε μια γραμμή συναρμολόγησης. Ένα στη μέση και ένα σε κάθε δενδρύλλιο για να μπορούν εύκολα να λυγίσουν τα δενδρύλλια για να τα κρατήσει ο μαθητής στη μέση, και μετά πήδηξαν και τα τρία τυλίγοντάς τα μαζί. Ήταν τόσο απλό πράγμα, αλλά το να τους βλέπω να ξεπερνούν αυτό το ζήτημα χωρίς καμία συμβολή από εμένα ήταν απίστευτο. Αυτοί οι τρεις μαθητές δεν έχουν συναντηθεί ποτέ πριν από αυτήν την εβδομάδα, αλλά εργάζονται ήδη ως μια συνεκτική μονάδα, όχι παίζοντας στο χτίσιμο ομάδας, αλλά λύνοντας πραγματικά προβλήματα ως ομάδα και μοιράζοντας τις αντιξοότητες.

Όπως λέει ο επικεφαλής μας honcho Tim “Οι μαλακές δεξιότητες είναι τα πάντα στη διαδρομή”