Από την Kitty Block
Το κυνήγι τροπαίων είναι μια πρόσθετη απειλή για ορισμένα άγρια ζώα που ήδη αντιμετωπίζουν τόσους πολλούς κινδύνους που προκαλούνται από τον άνθρωπο. Alamy Στοκ Φωτογραφία
Όσοι ασχολούνται με το κυνήγι τροπαίων σπεύδουν να διαφημίσουν τα υποτιθέμενα οφέλη του στις τοπικές κοινότητες στα έθνη στα οποία λαμβάνει χώρα η θανάτωση σπάνιων και απειλούμενων ζώων. Αλλά μια νέα έκθεση υποδηλώνει την αλήθεια για το ποιοι είναι οι πραγματικοί δικαιούχοι, και δεν είναι ντόπιοι. Τα πραγματικά χρήματα είναι οι κάτοχοι παραχώρησης και οι φορείς εκμετάλλευσης (που συχνά εδρεύουν σε άλλες χώρες) που βοηθούν τους κυνηγούς τροπαίων με τη δολοφονία τους. Οι ενδείξεις της διαφθορικής τους επιρροής στα έθνη της εμβέλειας συνεχίζουν να αυξάνονται.
Το τελευταίο παράδειγμα έρχεται μέσω ένας οικονομικός έλεγχος που διέρρευσε από τον Jared Kukura της Wild Things Initiative, ο οποίος αποκαλύπτει την απληστία των ξένων χειριστών στο πλαίσιο μιας παραχώρησης κυνηγιού τροπαίων για το NG13, μια απομακρυσμένη αλλά κρίσιμη ζώνη διατήρησης κοντά στο Δέλτα του Οκαβάνγκο της Μποτσουάνα. Σχετικά δεδομένα υποδηλώνουν ότι ο χειριστής, ένας επαγγελματίας κυνηγός που έχει εξασφαλίσει δικαιώματα κυνηγιού για την περιοχή για μια πενταετία, θα μπορούσε να αποφέρει κέρδη άνω των 300.000 $ ετησίως, ή 1,6 εκατομμύρια δολάρια σε πέντε χρόνια, για τα 100.000 $ το χρόνο πληρωμή σε καταπίστευμα της τοπικής κοινότητας για ποσόστωση κυνηγιού που περιλαμβάνει πέντε ελέφαντες και δύο λεοπαρδάλεις.
Τον Απρίλιο του 2022, ένας κυνηγός τροπαίων σκότωσε αυτό που οι παρατηρητές πιστεύουν ότι ήταν ο μεγαλύτερος χαυλιόδοντας της Μποτσουάνα, ένας αρσενικός ελέφαντας που πιστεύεται ότι ήταν άνω των 50 ετών, του οποίου οι χαυλιόδοντες είχαν μήκος 8 πόδια και ζύγιζε 106 κιλά μαζί.
Υπάρχουν μόνο μερικές εκατοντάδες χαυλιόδοντες σε όλη την Αφρική και μόνο τρεις δωδεκάδες «γίγαντες χαυλιόδοντες».
Η Audrey Delsink, διευθύντρια άγριας ζωής του HSI/Africa, σχολιάζοντας σχετικά με πολλές δολοφονίες ελεφάντων το 2022, συμπεριλαμβανομένου αυτού, εξήγησε τον τρομερό φόρο που έχει το κυνήγι τροπαίων στους πληθυσμούς ελεφάντων: «Οι κυνηγοί τροπαίων κυνηγούν κυρίως τους μεγαλύτερους, γηραιότερους ελέφαντες. Η στόχευση αυτών των ελεφάντων είναι εξαιρετικά επιζήμια για τον πληθυσμό, όχι μόνο γενετικά, αλλά επειδή παρέχουν εξαιρετικά σημαντική οικολογική και κοινωνική γνώση και βοηθούν την επιβίωση ολόκληρης της ομάδας».
Ο Delsink σημείωσε ότι το 2014 μελέτη στη Διασυνοριακή Προστασία του Mapungubwe, μια διασυνοριακή προστατευόμενη περιοχή που εκτείνεται στη Νότια Αφρική, τη Μποτσουάνα και τη Ζιμπάμπουε, ζωγράφισε μια ζοφερή εικόνα του μέλλοντος για τους ταυροελέφαντες που τόσο συχνά στοχοποιούνται από κυνηγούς τροπαίων. Αυτοί οι ελέφαντες θα μπορούσαν να πλησιάσουν στην εξαφάνιση σε λίγα μόνο χρόνια, προκαλώντας «κυματώδεις επιπτώσεις που θα αγγίξουν κατά πολύ τη ζώνη και τον πληθυσμό-στόχο, για πολλές γενιές».
Ο διάδρομος NG13 είναι μία από τις κύριες διαδρομές διασποράς των ελεφάντων στην εποχική μετανάστευση από το Δέλτα του Οκαβάνγκο και την κεντρική Μποτσουάνα στη Ναμίμπια, την Αγκόλα και τη Ζάμπια, καθιστώντας αυτές τις περιοχές ιδιαίτερα ελκυστικές για τους τουρίστες που θέλουν να δουν ελέφαντες στην άγρια φύση.
Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους συνεχίζουμε να θρηνούμε για την απόφαση του 2019 του Προέδρου της Μποτσουάνας Mokgweetsi Masisi να άρει την πάγια απαγόρευση του κυνηγιού τροπαίων εκεί. Αυτό έθεσε τις βάσεις για αυτό που βλέπουμε στο NG13 και αλλού στη Μποτσουάνα.
Οι κυνηγοί τροπαίων θέλουν να γίνουν απαραίτητοι εταίροι στην ανάπτυξη της κοινότητας στις περιοχές που φιλοξενούν τα ζώα των οποίων τα μέρη τροπαίων επιθυμούν. Οι αποφάσεις που παίρνουν και επιδιώκουν να πάρουν άλλοι είναι αυτοεξυπηρετούμενες και καθοδηγούνται από τα κέρδη και όχι από την προτεραιότητα της διατήρησης και των κοινοτήτων. Τις περισσότερες φορές, η βιομηχανία κυνηγιού τροπαίων λειτουργεί χωρίς σοβαρή επίβλεψη, σκληραίνει τις κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες και δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια εκμεταλλευτική δύναμη που έχει στόχο να δημιουργήσει κέρδος για τον εαυτό της.
Το κυνήγι χαρισματικής και απειλούμενης με εξαφάνιση άγριας ζωής για διασκέδαση ή διακόσμηση σπιτιού είναι μια πρόσθετη απειλή για ορισμένα άγρια ζώα που αντιμετωπίζουν ήδη πολλούς ανθρωπογενείς κινδύνους και των οποίων η επιβίωση εξαρτάται εξ ολοκλήρου από ένα βαθύτερο ανθρώπινο έλεος και διορατικότητα. Ο χρόνος τρέχει για πολλά από τα είδη που στοχεύουν κυνηγοί τροπαίων παγκοσμίως και γι’ αυτό δραστηριοποιούμαστε σε έθνη σε όλο τον κόσμο, υποστηρίζοντας απαγορεύσεις εισαγωγής τροπαίων κυνηγιού για απειλούμενα και απειλούμενα ζώα και εναλλακτικές λύσεις σε θανατηφόρες μεθοδολογίες για τις συγκρούσεις άγριας ζωής και τον έλεγχο του πληθυσμού. ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο (εξετάζει επί του παρόντος τη σχετική νομοθεσία) και η ΕΕ πρέπει να ενεργήσει επειγόντως για να απαγορεύσει την εισαγωγή κυνηγημένων τμημάτων τροπαίων από ζώα εάν πρόκειται να έχουν πιθανότητες επιβίωσης αυτά τα είδη.
Εξίσου σημαντικό, εργαζόμαστε για να επισημάνουμε ότι τα υποτιθέμενα οφέλη του κυνηγιού τροπαίων δεν μπορούν να συγκριθούν με την αυξανόμενη οικονομική αξία του τουρισμού άγριας ζωής τόσο για τη διατήρηση όσο και για τη βιώσιμη ανάπτυξη της κοινότητας σε επίπεδο νοικοκυριού. Η ιδέα ότι η συντήρηση μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα από το στόχαστρο ενός κυνηγετικού τουφέκι είναι παράλογη. Ο υπεύθυνος τουρισμός άγριας ζωής και οι ουσιαστικές δεσμεύσεις από τις κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο για τη χρηματοδότηση της προστασίας των κρίσιμων ενδιαιτημάτων και των προγραμμάτων βοήθειας, είναι ο καλύτερος τρόπος για να προχωρήσουμε.
Ακολουθήστε την Kitty Block@HSUSKittyBlock.
Κατηγορίες
Humane Society International, Wildlife/Marine Mammals
