Το να είσαι ένας ταλαντούχος «Bushcrafter» δεν σε κάνει αποτελεσματικό εκπαιδευτή

Πρόσφατα είχα δείπνο με μερικούς φίλους, ένας από τους οποίους είναι καταξιωμένος ποδηλάτης τουρισμού, και φτιάχνει τα δικά του ποδήλατα. Καθώς η κουβέντα στράφηκε στο συγκεκριμένο πάθος του, ανέφερε ότι ακόμα και με όλη την εμπειρία και τις εργασιακές του γνώσεις για το άθλημα, αγωνίζεται να το εξηγήσει ή να το διδάξει σε άλλους. Αυτή είναι η ουσία του τι κάνει κάποιον αποτελεσματικό εκπαιδευτή. Αυτός ο φίλος έχει τεράστια πείρα και γνώσεις, αλλά όταν έρχεται η ώρα να μιλήσει γι’ αυτό, αγωνίζεται να φέρει τη συζήτηση σε ένα επίπεδο που μπορεί να γίνει κατανοητό από ανθρώπους χωρίς το επίπεδο εμπειρίας του.

Αυτό συμβαίνει πολύ στην υπαίθρια βιομηχανία. Οι άνθρωποι που είναι απίστευτα ταλαντούχοι και έχουν πλούσια εμπειρία δεν γίνονται απαραίτητα σπουδαίοι εκπαιδευτές. Ως οδηγός ή εκπαιδευτής, δεν χρειάζεται μόνο να μπορείτε να επιτελείτε τις δεξιότητες που διδάσκετε σε υψηλό επίπεδο. Πρέπει επίσης να είστε σε θέση να μιλήσετε καλά για αυτά και να τα εξηγήσετε με τρόπο που να τα φέρει στο πλαίσιο για κάθε μαθητή ξεχωριστά. Αυτός είναι ένας διαρκώς κινούμενος στόχος και είναι μια συνεχής πρόκληση. Αυτή η πρόκληση μπορεί να αντιμετωπιστεί πιο εύκολα συνδυάζοντας τρεις διαφορετικές πτυχές της «εργατικής γνώσης».

Η εκπαιδευτική προσέγγιση μας προγράμματα αποτελείται από αυτά τα τρία. Οι πρώτες «σκληρές» δεξιότητες είναι οι σωματικές εργασίες που εκτελείτε. Πράγματα όπως η αποτελεσματική χρήση τσεκούρι, η πόλωση και η κωπηλασία ενός κανό ή η εκκίνηση της φωτιάς. Χωρίς ένα σχετικό επίπεδο δεξιοτεχνίας, δεν μπορείτε να περιμένετε να τα διδάξετε αποτελεσματικά. Οι «μαλακές» δεξιότητες είναι η ικανότητα να διαβάζεις και να διαχειρίζεσαι μια ομάδα, να βλέπεις πότε οι άνθρωποι απογοητεύονται και να γνωρίζουν αν αυτή η απογοήτευση είναι εποικοδομητική και προκαλεί τον μαθητή ή αν χρειάζεται να παρέμβεις και να βοηθήσεις. Αυτά είναι τα καρύδια για να μάθεις να είσαι οδηγός ή επαγγελματίας σε εξωτερικούς χώρους ή απλά κάποιος που απολαμβάνει την ύπαιθρο και θέλει να μεγιστοποιήσει την ικανότητά του να το κάνει. Το τρίτο συστατικό είναι η ακαδημαϊκή πτυχή, και είναι ένας αφανής ήρωας αυτού που πιστεύω ότι κάνει έναν αποτελεσματικό εκπαιδευτή σε αυτόν τον κλάδο. Το να γνωρίζετε πώς να μιλάτε για ένα θέμα είναι δύσκολο, αλλά γίνεται πιο εύκολο καθώς η βάση γνώσεων σας μεγαλώνει και μπορείτε να κάνετε συνδέσεις μεταξύ των θεμάτων ή να εξηγήσετε αποτελεσματικά μια ενέργεια ή μια ιδέα με πολλούς τρόπους.

Κάθε μία από αυτές τις πτυχές είναι ζωτικής σημασίας με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο, ωστόσο, πιστεύω ότι μόνο όταν αυτά τα τρία συνδυάζονται και μπορούν να παίξουν μεταξύ τους σε ένα εκπαιδευτικό περιβάλλον, η πραγματικά αποτελεσματική δυναμική των μαθητών/διδασκόντων αυξάνεται.