Σε μια πρόσφατη ολονύκτια στο μονοπάτι για το πρόγραμμα «Riverman» του 2019, άρχισα να σκέφτομαι πόσο υπέροχη γεύση έχει πάντα το φαγητό στους θάμνους και να απορρίψω διανοητικά το γιατί συμβαίνει αυτό.
Υπάρχουν προφανείς παράγοντες, όπως το να εργάζομαι σκληρά σωματικά όλη την ημέρα και να αναπτύσσομαι και να έχω όρεξη, ή ότι είναι απλώς ένα παβλόβιο αποτέλεσμα του να βρίσκομαι στο μονοπάτι, σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον που με κάνει χαρούμενο.
Νομίζω ότι υπάρχουν περισσότερα σε αυτό, ωστόσο, και έχει να κάνει με την έλλειψη περισπασμών στο μονοπάτι ή στην κατασκήνωση. Όταν είμαστε στο σπίτι, είναι συχνά εύκολο να πέσουμε στην παγίδα να φτιάχνουμε γρήγορα και εύκολα γεύματα. Έχουμε πολυάσχολα πρωινά, ή περίπου μία ώρα για μεσημεριανό γεύμα και αυτό δείχνει όχι μόνο στο τι τρώμε, αλλά και στο πώς. Είναι τρελό να βάλουμε φαγητό μέσα μας πριν ξεκινήσει το επόμενο μέρος της ημέρας. Ως εκπαιδευτής, αυτό συμβαίνει ακόμη και κατά τη διάρκεια των μαθημάτων. Έχω μερικές στιγμές για να κατεβάσω ό,τι μου έρχεται στα χέρια, πριν επιστρέψει στη διδασκαλία.
Στο μονοπάτι όμως, εκτός από το ταξίδι και το στήσιμο της κατασκήνωσης, δεν υπάρχουν πολλά να κάνετε εκτός από το να αφιερώσετε χρόνο για να φτιάξετε καλό φαγητό και να μοιραστείτε αυτό το φαγητό με τους γύρω σας. Υπάρχει ένα είδος ομορφιάς σε αυτόν τον κύκλο νομίζω. Δουλέψτε σκληρά σωματικά το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, μετά καθίστε και ανεφοδιάστε με καύσιμα. Είναι απλό, αλλά δυναμικά ικανοποιητικό, ειδικά επειδή συχνά νιώθω ότι το έχω κάνει κερδηθείς τα γεύματα στο μονοπάτι. Αυτό σημαίνει ότι συχνά όχι μόνο αφιερώνω χρόνο για να ετοιμάσω ένα καλό γεύμα, αλλά απολαμβάνω επίσης τη διαδικασία, παρόλο που το μαγείρεμα στο σπίτι δεν είναι κάτι που συνήθως περιμένω με ανυπομονησία.
Το φαγητό κάνει ή διακόπτει ένα ταξίδι, όχι μόνο επειδή είναι το καύσιμο που σας κρατά σωματικά, αλλά επειδή η άνεση του Καλός Το φαγητό, ειδικά όταν το μοιράζεστε με άτομα με τα οποία έχετε περάσει τη μέρα κάνοντας μίλια, είναι πολύ καλό στο να μειώσει κάποια από τη δυσκολία που έρχεται όταν βρίσκεστε σε κοντινή απόσταση με άλλους για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ενθαρρύνει όλους να χαλαρώσουν και να πουν άσχημα αστεία γύρω από τη φωτιά, κάτι που αφήνει μέρος της έντασης που δημιουργείται κατά τη διάρκεια της ημέρας να εξαφανιστεί και προετοιμάζει τους πάντες για την επόμενη μέρα που θα κάνει μίλια.
Αν υπήρχε ποτέ ένα μέρος της ζωής στο μονοπάτι που θα ήθελα να μεταμοσχεύσω στη ζωή μου στο σπίτι, θα ήταν ο χρόνος και η προσοχή που αφιέρωνα στο καλό φαγητό, τουλάχιστον μία φορά την ημέρα. Περισσότερα αν μπορώ να το βοηθήσω.
